Zdecydowana większość produkowanych towarów wymaga przetransportowania drogą morską,  lotniczą albo lądową (drogową lub kolejową). Towary niebezpieczne, to szczególna grupa towarowa, która wymaga wyjątkowego traktowania. W przeciwnym wypadku, materiały przewożone mogą stanowić poważne zagrożenie dla ludzi, innych środków transportu, środowisko lub inne, przewożone w tym samym czasie ładunki.

Istnieje szereg przepisów określających specyfikę towarów niebezpiecznych oraz regulacje dotyczące przewożenia oraz oznakowania. Opakowania w przewozie towarów niebezpiecznych odgrywają szczególną rolę. Bez nich transport towarów byłby niebezpieczne. Pakowanie towarów stanowiących potencjalne zagrożenie uregulowane jest szeregiem przepisów, a ich produkcja wymaga wiedzy oraz przywiązywania wagi do szczegółów. Opakowania powinny być nie tylko bezpiecznie przetransportowane, ale także nie stanowić zagrożenia w sytuacji magazynowania.

Przepisy regulujące transport materiałów niebezpiecznych

• Umowa Europejska dotycząca przewozu towarów niebezpiecznych w transporcie drogowym – ADR
• Regulacje dotyczące przewozu towarów niebezpiecznych w transporcie lotniczym – IATA
• Międzynarodowe przepisy dotyczące przewozu towarów niebezpiecznych drogą morską – IMDG
• Przepisy dotyczące międzynarodowego przewozu towarów niebezpiecznych drogą kolejową – RID

Znajomość przepisów i ich bezwzględne stosowanie to jednak nie wszystko. Producent opakowań musi uwzględnić specyfikę towaru i mieć na uwadze każdy etap transportu oraz przechowywania i tzw. czynności magazynowych czyli zdejmowania towaru ze środka transportu, układania go na półkach, transportu z pomocą wózka widłowego itd. Opakowania na towary niebezpieczne powinny być także oznakowane zgodnie z międzynarodowymi regulacjami. Nie mniej istotne są testy. Opakowanie do przewozu towarów niebezpiecznych powinno przejść szereg testów, aby była całkowita pewność, że przewożone produkty nie zagrożą nikomu ani niczemu.

Klasy i przykłady materiałów niebezpiecznych

Wyróżniamy 9 podstawowych klas materiałów niebezpiecznych:

• Klasa 1 (oraz 1.1 – 1.6) – materiały i przedmioty wybuchowe wraz ze szczegółową specyfikacją
• Klasa 2 (2.1-2.3) – gazy (w tym gazy palne, niepalne, trujące i nietrujące).
• Klasa 3 – materiały ciekłe zapalne.
• Klasa 4.1 – 4.3 – Materiały stałe zapalne, materiały samoreaktywne oraz materiały wybuchowe stałe odczulone oraz materiały samozapalne oraz materiały niebezpieczne i zapalne po zetknięciu z wodą.
• Klasa 5.1-5.2 – materiały utleniające i nadltlenki organiczne
• Klasa 6.1 – 6.2 – materiały utleniajace i nadtlenki organiczne
• Klasa 7 – materiały promieniotwórcze
• Klasa 8 – materiały żrące
• Klasa 9 – inne materiały i przedmioty niebezpieczne

Przykładami towarów niebezpiecznych jest:

• sprzęt komputerowy – może zawierać bezprzerwowe źródła energii z akumulatorami oraz tusze do drukarek.
• Kosmetyki i perfumy – mogą zawierać substancje łatwopalne.
• Mrożona żywność – może być obecny suchy lód.
• Leki i środki farmaceutyczne – mogą zawierać niebezpieczne substancje chemiczne, radioaktywne lub łatwopalne.
• Chemia do gospodarstwa domowego – może zawierać substancje łatwopalne lub zagrażające środowisku naturalnemu.

Jak się okazuje, materiały niebezpieczne, to nie musi być kwas zawarty w akumulatorach czy chemia budowlana. Produkty codziennego użytku także niejednokrotnie kwalifikowane są do towarów niebezpiecznych i wymagają szczególnych opakowań oznaczonych we właściwy sposób. Dlatego opakowania na towary niebezpieczne powinny być projektowane zgodnie z normami również w odniesieniu do innych ich funkcji