Luwr ( Musee du Louvre ), któż go nie odwiedził będąc w Paryżu. Magia jego historii, niesamowite zbiory, wystawy czasowe przyciągają miliony turystów rocznie. Tajemniczy uśmiech Mona Lisy, narodziny Wenus z Milo, dzieła mistrzów europejskiego malarstwa, takich jak Rafael, Rembrandt, Vermeer czy Delacroix zapraszają do świata sztuki najwyższego formatu.
Liczne wystawy czasowe przedstawiają często nietuzinkowe dzieła współczesnych artystów. I tak w 2016 roku w ramach cyklu „ Petite Galerie”. Który miał na celu promowanie sztuki współczesnej i jej powiązań z tradycyjnymi formami sztuki pojawiła się tektura.
Wystawa autorstwa Evy Jospin pod tytułem „Panorama” składała się głównie z monumentalnych instalacji, przedstawiających gęste, trójwymiarowe lasy wykonane z tektury. Sam pomysł zrodził się z zainteresowania artystki naturą i krajobrazem, szczególnie lasem, który stał się centralnym motywem jej prac. Ich forma nawiązywała do klasycznych motywów krajobrazowych, obecnych w sztuce lecz przedstawione zostały one w nowoczesny, przestrzenny sposób. W prezentowanych rzeźbach można było odnaleźć inspiracje zarówno tradycyjnym malarstwem pejzażowym, jak i współczesnymi trendami ekologicznymi. Kluczowym elementem wystawy była ogromna rzeźba, która przypominała las o głębokiej perspektywie, pozwalając widzom zanurzyć się w świat natury. Instalacje te były zbudowane z licznych warstw precyzyjnie wyciętej i ułożonej tektury. Stworzone w ten sposób motywy leśne symbolizowały zarówno dzikość natury, jak i jej ukrytą siłę.
Każda z przedstawionych prac zawierała liczne szczegóły, będące odwzorowaniem przyrodniczej architektury. Widoczne połączenie monumentalnych form z delikatną strukturą materiału tworzyło silny kontrast pomiędzy prostotą tektury, a bogactwem formy.
Źródło: Philippe Godin, LinkedIn „Éva Jospin, Panorama dans la Cour Carrée du Louvre en 2016”. Dostępne na: https://www.linkedin.com/pulse/%C3%A9va-jospin-la-fille-prodigue-de-lart-contemporain-philippe-godin/
Sama artystka wskazuje, że fascynuje ja kontrast między banalnością tektury, a jej potencjałem do tworzenia skomplikowanych i monumentalnych dzieł. Z tektury można stworzyć zarówno szczegółowe krajobrazy, jak i abstrakcyjne formy. Pomysł na zastosowanie tektury pojawił się przez przypadek. W jednym z wywiadów Jospin przyznała, że zaczęła używać tektury, ponieważ była ona łatwo dostępna, tania i plastyczna, co umożliwiało prowadzenie eksperymentów na większą skalę bez wysokich kosztów materiałowych. Początkowo tekturę traktowała wyłącznie w kontekście jej praktyczności. Z czasem odkryła jej potencjał twórczy. Wówczas zaczęła rozwijać techniki precyzyjnych cięć oraz układania kolejnych warstw materiału. Doskonalenie tych technik stało się fundamentem pozwalającym na tworzenie skomplikowanych, trójwymiarowych kompozycji. Kompozycji, które są zarówno abstrakcyjne jak i realistyczne.
Główny motyw prac związany z naturą i krajobrazem kojarzy się artystce z poczuciem tajemnicy, dzikości oraz nieuchwytności. Las w jej pracach jest symbolem czegoś pierwotnego, naturalnego, a jednocześnie tajemniczego. Tektura natomiast pozwala na stworzenie wielopoziomowych, głębokich scen, w których warstwy tektury odwzorowują naturalne ułożenie gałęzi i liści w lesie.
Nim Eva Jospin zaczęła stosować w swoich pracach tekturę próbowała innych, różnorodnych materiałów. Swoją karierę artystyczną rozpoczęła po ukończeniu Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts w Paryżu, gdzie studiowała sztukę i rzeźbę.
Jej prace zaczęły pojawiać się na ro.żnych międzynarodowych wystawach – zarówno indywidualnych, jak i grupowych, poświęconych rzeźbie oraz nowoczesnym formom sztuki. Przykładowymi miejscami, gdzie można podziwiać jej dzieła są:
Jak widać jest wiele ciekawych miejsc, gdzie tektura ukazuje swoje artystyczne oblicze. Z pozoru banalny surowiec daje nieograniczone możliwości twórcze, zamieniając się w prawdziwe dzieło sztuki.